10 Haziran 2017
Uzun süredir bugünü bekliyorum,
Dün son kez sınava girip 5. sınıfı bitirip sonunda intern doktor oldum!
Saat 09.30 pist başına doğru ilerliyoruz. Her gün yemekhanede uçakları ve günlerimi saydığım yere doğru!
Tam 3 yıl önce, Saraybosna'da yarım kalan bir hikayem vardı! Eve dönmek zorunda kaldığım o yağmurlu günde, hava limanında kendime söz vermiştim. Bir gün geri dönecek ve bıraktığım yerden devam edecektim ama kim bilir ne zaman?
İşte şimdi onu tamamlamaya gidiyorum. Açık kalan hesabı kapatmaya gidiyorum! Biliyorum 3 yılda çok şey değişti, çok farklı bir Tunahan var burada artık. Ama hissediyorum, içimdeki çocuk hâlâ ilk günkü heyecanını koruyor. Çünkü kendimi daha iyi tanıyorum artık, hem de hergün biraz daha fazla...
***
Arabayı teslim alır almaz yola çıkıp Mostar'a doğru sürüyorum. Tek şeritli yolda solumdan geçen onlarca arabanın vızıltısı kulağımda, bir kaç da sollama derken eski günlere aklım gidiyor, yollarda geçen günlere...
***
O sabah başımı evlerin arasından uzatıp da Stari Most'u ilk gördüğüm an nasıl heyecanlanmıştım! Şimdi yine aynı köşeye geldim, kafamı uzatırsam göreceğim ama o kadar bekledim, biraz daha beklerim değil mi?
Tıpkı çok özlem duyduğun birini görmek gibi, yıllar sonra seni görmek benim için...
Vakit Mostar'dan ayrılma vakti! Sana söz tekrar geleceğim, yine aynı yere oturacağım!
Evet macera tam da buradan sonra başlıyor! Çünkü bundan sonrası benim beyin maps'te kayıtlı değil. Yani önümüzdeki günlerde keşfederek haritayı açacağız!
Yanımda dostum Koray, önümüzdeki günlerin co-pilot'u olacak ve zor durumlarda çok kritik rol oynayacak haberi yok tabi henüz... Geziden aylar önce, ben ne olursa olsun gidiyorum, eğer geliyorsan bu akşam biletini al demiştim o da atladı geldi.
Anahtarı çevirip marşa basıyorum! İlk hedefimiz Akdeniz! İleri marş!
