Eh sormuşsunuzdur belki, neden onca zaman önce değil de şimdi diye?
Yıllardır yazamadım yazacaklarımı, hep anlattım durdum.
Yazmaya alışkın değilim belki de dedim kendi kendime.
Ben hatıraları daha çok severim her seferinde tekrar yaşarım onları, dahası tekrar aynı heyecan veya hüzne kapılırım. Hep hatırlarım sandım hep benimle kalırlar dedim, oysa beyniniz sizi en ufak hatanızda terk etmeye hazır bekliyormuş ve o değerli hatıralar size ihanet edebilirmiş, ama benim bundan haberim yokmuş meğer...
Neyse yani öyle işte....
Hem anılarımı bir taraftan yazıya dökeyim istedim hem de sizlerle paylaşayım.
Heh tabi ki de her şey burada olacak değil, onları yalnızca belki ben bileceğim, belki de sen kim bilir...
